واکوئل چیست؟

واکوئل 

حفره يا کيسه‌ايست که يک غشاء به نام

 تونوپلاست آن را از سيتوپلاسم  جدا میکند. 

درون واکوئل را شيره واکوئلي پرکرده است.

واکوئل‌هاي سلول‌هاي جوان کوچکند 

و بيشتر فضاي درون سلول را سيتوپلاسم اشغال کرده است.

 به موازات رشد سلول،  واکوئل‌ها نيز رشد کرده

 و بزرگ مي‌شوند سپس به تدريج با ادغام در يکديگر

 تعدادشان کم شده ولي اندازه آنها بزرگ می‌شود.

 وقتي سلول به اندازه نهايي خود رسيد 

بخش اعظم فضاي درون آن را واکوئل‌ها  اشغال مي‌کنند .

بنا براین بخشی از سیتوپلاسم  بویژه در یاخته های گیاهی  بوسیله 

اندامک حجیمی که آن را واکوئل می‌نامند پر شده است. 

مجموعه واکوئلهای هر یاخته ، دستگاه واکوئلی را تشکیل میدهد.

ساختار واکوئل دو بخش اصلی شامل غشا 

و محتوای واکوئلی قابل تشخیص است. 

بررسی‌های انجام شده با میکروسکوپ الکترونی 

فرا ساختار غشای واکوئلی یا تونوپلاست را 

بطور کلی مشابه  پالاسم و متشکل از 

دو لایه فسفو لپیدی  و پروتیینها  نشان داده است. 

با این تفاوت که بخشهای گلوسیدها  (قندی) گلیکولیپیدها 

در غشای واکوئل به طرف درون واکوئل قرار دارند 

و بخشی از این ساختارها به عنوان گیرنده 

برخی مواد موجود در واکوئلها عمل می‌کنند.

دستگاه واکوئلی دارای ترکیبات بسیار زیاد است که شامل

 یونهای کانی ، قندهای ساده و اولیگوزیدها ، اسید آمینه ، 

اسیدهای آلی و دیگر 

(مثل اسد مالیک در ریشه واکوئلی سیب ، اسید اسکوربیک در مرکبات) 

پلی پپتیدها و پروتئینها و گلیکو پروتئینها ،

 موسیلاژهای پلی ساکاریدی و هتروزیدهای متنوع است.

 در مورد یونهای کانی ، تمام فنون جدید ،

 ورود انتخابی آنها را تایید میکنند.

 مخمرها تجمع واکوئلی قابل ملاحظه‌ای از

 برعکس سیتوپلاسم آنها دارای یونهای ⁺K و ⁺Na است.

در حالی که ⁺K به غلظت برابر در واکوئل و سیتوزول آنها وجود دارد.

 آنیونهای واکوئلی مثل ^-Cl ، اغلب یونهای یک ظرفیتی هستند. 

محتوای واکوئلی مخزنی از ترکیبات پیچیده است که

 جنس و غلظت آنها بر حسب گونه ، نوع یاخته‌ای 

و حالت فیزیولوژیکی جاندار بسیار متغیر است.

 برخی مولکولها بطور پایدار در واکوئلها ثابت شده‌اند 

و برخی دیگر با سیتوپلاسم جابجایی دارند.