مروری بر حس بینایی -(2)

ساخت وبلاگ

آخرین مطالب

امکانات وب

مروری بر حس بینایی -(2)

 

شبکیه

 داخلی‌ترین لایهٔ چشم است 

و شامل :

سلول‌های گیرندهٔ نور و نورون‌ها میباشد.

این لایهٔ بسیار نازک

(قطری حدود ۰٫۵ میلی‌متر)

 ۷۵٪ مساحت کرهٔ چشم را میپوشاند.

شبکیه لایهٔ حساس به نوررا تشکیل می‌دهد 

و با تبدیل جریان الکترومغناطیسی نور به پیام عصبی 

و انتقال آن از طریق عصب بینایی, 

به لب پس‌سری به مغز توانایی دیدن را میدهد.

سلولهای گیرندهٔ نور شبکیه دو نوع میباشند:

سلولهایی مخروطی :
که توانایی دیدن رنگها را در نور زیاد به مغز میدهند.
میزان ماده حساس به نور در دندریت
 این سلولها نسبت به سلولهای استوانه‌ای کمتر است 
همین کمبود یکی از علل حساسیت پایین
سلولهای مخروطی به نور است.
سلولهای استوانه ای:
که بینایی در نور کم را امکان‌پذیر میسازند.
سلول‌های استوانه‌ای در نور کم تحریک میشوند 
یعنی حساسیت آنها بالاست.
میزان زیاد ماده حساس به نور یاخته های استوانه‌ای نسبت به
 یاخته‌های مخروطی علت بر حساسیت بالای آنهاست.

هریک از این دو نوع گیرنده 

برای مقصود خاصی تخصص یافته‌است.

 میله‌ها برای دید شب ساخته شده‌اند. 

این یاخته‌ها در نور کم عمل میکنند 

و احساسهای فاقد رنگ را سبب میشوند. 

مخروط‌ها برای نور روز مناسب‌تر هستند.

 این یاخته‌ها به نورهای شدید پاسخ میدهند

 و موجب احساس رنگ میشوند.

جایی را که عصب بینایی از شبکیه خارج میشود

 نقطه کور  میگویند.

لکه زرد  بخش دیگری از شبکیه‌است که 

در امتداد محور نوری کرهٔ چشم قرار دارد

 و در دقت و تیزبینی چشم نقش دارد.

بنا براین وقتی چشمها متمرکز شده 
و نور را به سیگنالهای الکتریکی تبدیل میکنند
 که دستگاه عصبی ما برای ارتباط از آن ها ‏استفاده میکند، 
واقعا چیزی را نمی بیند.
 اطلاعات توسط عصب های بینایی برای پردازش
 و تفسیر به پشت مغز ما منتقل ‏میشوند. 
همه این ها در ناحیه ای از مغز به نام قشر بینایی صورت می گیرد.‏
چون چشم ها در جمجمه فاصله کمی با هم دارند، 
هر کدام از آن ها تصویری کمی متفاوت را به مغز می فرستد.
 وجود این ‏اختلافات جزیی، بی دلیل نیست. 
مغز با مقایسه این دو 
میتواند فاصله یک شی با شما را تشخیص دهد. 
تصاویر برجسته نما با ‏استفاده از
 همین مکانیزم ذهن شما را فریب داده
 و باعث میشوند تصاویر دو بعدی را سه بعدی ببینید. 
نشانه های دیگر مثل سایه ‏ها، بافت 
و دانش قبلی کمک میکند تا عمق و فاصله را تشخیص دهیم.‏
نورونها با همکاری یکدیگر تصاویر را بر اساس 
اطلاعات خامی که چشمها 
در اختیارشان قرار دادند، بازسازی میکنند. 
این سلولها به طور خاص به لبه هایی که 
جهت های خاصی دارند واکنش نشان میدهند. 
از این جا به بعد، مغز شکل ‏یک شی را می سازد. 
سپس اطلاعات درباره رنگ و سایه ها با آنچه
 در حافظه ما ذخیره شده مقایسه میشود
 تا بفهمیم ‏داریم چه چیزی را میبینیم. 
اشیا بیشتر از روی لبه ها و چهره ها 
از ویژگیهای سطحی شناخته میشوند.‏
علوم و روش آموزش آن به کودکان و نوجوانان...
ما را در سایت علوم و روش آموزش آن به کودکان و نوجوانان دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : olomebooka بازدید : 158 تاريخ : پنجشنبه 22 آذر 1397 ساعت: 20:47

آرشیو مطالب

پيوندهای روزانه

لینک دوستان

خبرنامه